Vandaag reis ik naar Guyaquil, een mooie bus reis door Parque Nacional Cajas (en onderweg een leuke kaartjesknul als uitzicht voorin;) Grappig: hoe dichter we bij Guayaquil komen, hoe meer fietsers we langs de weg zien. Terwijl dit de grootste stad van Ecuador is, met een grote driebaanssnelweg tot aan het busstation!
Bij aankomst (rond een uur of één) ben ik enigzins gedesoriënteerd en de aanduidingen van de stadsbussen maken het niet duidelijker: ze zijn per postcodegebied verdeeld, niet op straatnaam. Op de gok spring ik op een bus en ik heb geluk: ik kom precies op de kruising waar ik wezen wou:-)
Het eerste hotel dat ik probeer heeft een ongelofelijk slome muts achter de balie en na een kwartier gehannes vóór mij, besluit ik over te steken naar het tweede adres op m'n lijstje. Dat gaat een stuk vlotter. Een kamer zonder warm water is een stuk goedkoper en gezien de vochtige hitte in deze stad, besluit ik dat ik wel alleen koud water aandurf. Ik dump m'n spullen, fris me op en wandel richting de boulevard.

Opvallend: totnogtoe had ik in Ecuador geen wandelwagens gezien, maar ze bestaan hier wel. Weinig omslagdoeken met babies, in Guyaquil worden ze rondgereden. Ook anders: veel meer rokers in deze stad: bleeech.

Het gebied langs de waterkant (De Golf van Guayaquil) is een paar jaar geleden opgeknapt en bestaat uit een luxe boulevard met winkels en een mooi verzorgd park. Het ziet er allemaal erg mooi uit. Aan de noordkant klim ik nog een stukje de kunstenaarswijk 'Las Peñas' in, maar na trede 143 vind ik het wel genoeg en ga weer terug naar de boulevard. Het is erg benauwd en ook aan het water is er nauwelijks wind. Nadat ik helemaal naar de zuidkant ben gelopen, eet ik bij een van de tentjes met uitzicht op de baai. Het is de smerigste maaltijd die ik in dit land heb gegeten: bij m'n schnitzel en rijst kon ik kiezen uit groenten of aardappelpuree, waarbij ik -uiteraard- voor het laatste koos. En die rare combinatie was nog niet eens zo erg, maar de schnitzel was echt ranzig: verhouding tussen paneermeel en vlees was ongeveer 8 op 1 en het stukje gebakken dier wat in het midden zat, was kwaliteit schoenzool. Voor het eerst eet ik m'n bord niet leeg.
In de schemering loop ik door de drukke straten terug naar het hotel. Tussen de hoge gebouwen door zie ik zowaar nog een mooi stukje zonsondergang. De stad zelf is niet echt fraai, ik heb de bezoeken de afgelopen dagen goed verdeeld: Cuenca was de beste plek om iets langer rond te kijken.

Oh en nog iets wat me opviel in Ecuador, maar in Guayaquil in het bijzonder: hier maakt het niet uit hoe oud je bent of wat voor maat je hebt: als shirtjes boven de buik in de mode zijn, dan doe je die dus gewoon aan. Malle dames. Mag ik even? Call me old fashion, but I don't want to see anyone's belly, unless I'm on a first name basis and then I'd still would like to get a proper warning beforehand. Thank you.

Door naar dag 19

FOTO's week 3