London, day 3. Weer geen wekker gezet, maar deed vandaag wel erg laat m'n ogen open: pas rond half tien! En dat terwijl ik toch al rond half twaalf op bed lag ('t Londense nachtleven duurt kort:)... Maar lange slapen kwam waarschijnlijk doordat ik halverwege de nacht wakker werd van het gesnurk van een roommate. Had hierover op vrijdagavond al verhalen gehoord van Amerikaanse dames in stapelbed naast mij, maar ik had er die eerste nacht geen last van gehad. Deze keer dus wel: het leek wel een straaljager, echt niet normaal. En als je eenmaal wakker bent, val je met die herrie echt niet meer in slaap. Toen de snurker na een 'draai je om' geroepen vanuit m'n veilige bed niet reageerde (het proberen waard;) ben ik na een kwartier toch maar uit bed geklommen en richting lawaai gewandeld. 't Bleek een enorme knul te zijn, die inderdaad op z'n rug lag te ronken. Met gevaar voor eigen leven heb ik 'm voorzichtig aangetikt en gelukkig deed ie daarop z'n ogen open, waarna ik hem kort maar krachtig instrueerde to 'turn over, you snore'. Hij zei sorry, draaide op z'n zij en tadaah: problem solved. Had wel hevige hartkloppingen ('t was ècht een grote vent;) dus duurde even voor ik weer in slaap viel, maar dankbare blikken van buurbedden deden me goed en uitslapen had ik dus eigenlijk gewoon verdiend;-) Na ontspannen opstaan en tas inpakken, besloten om noordkant van het hostel eens te bekijken. Op zo'n vijftig meter lopen bleek het Hyde Park te liggen, mooi, maar al eens gezien dus buitenlangs over de stoep gewandeld, Royal Albert Hall bewonderd en toen op goed geluk op een dubbeldekker richting centrum gesprongen (bovenin gaan zitten of course;). Na een paar minuten zag ik een underground sign en daar ben ik uitgestapt. Bleek bij Wellingtonmonument te zijn, dus ook daar even een foto van genomen en vervolgens op de Tube richting Camden. Daar was het zo gezellig dat ik bijna de tijd vergat: na rondwandelen tussen klerententjes, kwijlen in schoenenshops (niet bezweken, schouderklopje;) en English breakfast (bij wijze van stevige lunch als voorbereiding op terugreis;) met zicht op rivier, net op het nippertje de metro weer in, naar hostel om backpack op te halen. Lag wat achter op schema en de klim naar Albert was pittig, dus toen ik bepakt weer op weg ging naar metro was ik erg blij dat ik naar het einde van de straat net de bus kon pakken. Ondergronds overstappen ging goed, maar begon 'm op station Westminster, slechts 1 halte verwijderd van treinstation Waterloo toch te knijpen: mijn trein ging om 14.42, ik had een half uur van te voren moeten inchecken en het was inmiddels 14.20, aaaargh. Op het station moet je vervolgens nog een vreselijk eind lopen en het werd erg spannend. Rond half drie door douane, waar de man achter de balie, die toch aan mijn hijgende hoofd wel kon zien dat ik op het nippertje was, uitgebreid mijn paspoort ging controleren, grumble. Eindelijk door alle poortjes heen, vond ik een Eurostar-steward die mij de juiste boardinggate wees met de overbodige opmerking 'to Brussels is now boarding...' Op het perron haastig op zoek naar juiste treinstel, maar toen ik nr 8 vond, bleek het een 1ste klas coupe te zijn. Ik keek verward op ticket en naar trein, waarop een stewardess naar me toe kwam en glimlachend zei dat ik inderdaad first class mocht reizen! Geweldig: die stoelen hebben gewoon beenruimte en een waanzinnig goed hoofdkussen waarin je helemaal wegzakt:) Omdat ik wegens hectisch laatste uur niet aan het kopen van drinken was toegekomen, mocht ik van mezelf bij de 'bar' wat halen en scoorde daar een heerlijke jus d'O en een superyoghurt: lekker!
Tot aan Brussel ging de reis voorspoedig (boek Dave uitgelezen:) daarna moest ik verder met ns (need I say more? Doe ik toch maar...) Terugweg zou de trein ivm werkzaamheden in Rotterdam rechtstreeks vanaf Brussel naar Utrecht reizen, wat in vergelijking met 'normale' reis een half uur sneller zou zijn, voor mij dus een gunstige omleiding, maar... In Utrecht miste ik m'n aansluiting op de rechtstreekse trein naar Zwolle en moest dus een trein van een half uur later naar Amersfoort nemen... dat was een overstap verbinding, dus je snapt het al...: trein vertrok te laat vanaf Utrecht (machinist riep om dat hij geen conducteur had...) waardoor ik weer een aansluiting miste en in Amersfoort ook weer een trein later had en uiteindelijk dus een uur later dan gepland thuis was, zucht.
Tas uitgepakt, gedouched en naar bed, woohoo.