Ik ben om 05.30 uur klaar voor het ontbijt, dat officieel pas om 06.00 uur wordt geserveerd, maar een vlotte jongen is al dapper bezig met toast en thee. Om zes uur willen de meeste mensen namelijk al op het station zijn. Ik krijg nog net op het nippertje scrambled eggs voor m'n neus, die ik toch ook niet wil laten staan;) Iets over zes ben ik op het station, waar de daken van de wagons al behoorlijk vol zitten. Ik denk nog een plekje te zien, maar de groep duitsers die al goed zit (met Ecuadoriaanse gids NB) dacht het niet. Gelukkig zit naast hen een vriendelijke franse mevrouw, die even met haar billen heen en weer schuift en zo een plaats voor mijn kussentje vrij maakt. HA!
Het is zo druk dat er een extra wagon bij wordt geplaatst, ik ben blij dat ik al zit.
Vrijwel op tijd vertrekken we (07.00), het is inderdaad fris zo bovenop, maar met handschoenen en een muts tegen de wind is het best lekker. Het is een indrukwekkende reis, het landschap is prachtig, de sfeer is goed en ik geniet.

Om 09.00 uur is er een kleine stop in Guamote, waar ik de geur van empaladas niet kan weerstaan: gefrituurde kaas (of banaan) voor 25 cents: yum.
De reis gaat weer verder langs meer moois en leuks (we zien o.a. schapen die bovenop bussen zijn gebonden, waar iedereen erg om lacht, tot we ons realiseren dat wij ook niet goed wijs zijn boven op de trein *g*)

Om 11.30 uur stopt de trein in Aluisi, het beginpunt van de lus langs El Nariz del Diablo. Er zijn al wat fanatieke buschauffeurs tickets naar Cuenca aan het verkopen voor als we straks hier terugkomen, maar voor het dorp waar ik naar toe wil, moet ik met 'een andere bus', zo wordt mij verteld, dus ik kan niet reserveren.
Het laatste stuk van de treinreis is net zo super als de rest, wel zijn we erg lang bezig met zigzaggen langs het hoogtepunt. Vanwege de extra wagon moet de locomotief een paar keer extra loskoppelen om alle delen langs de berg te krijgen. Gelukkig blijft het best gezellig, vooral als bij de allerlaatste wissel een vrouw en kind moeten rennen om weer op de trein te klimmen. Dat brengt de stemming er goed in;)

Terug op het station in Aluisi is het hectisch, het duurt even voor alle rugzakken zijn uitgezocht (die zaten tijdens de reis in een afgesloten wagon) en vervolgens blijken er maar twee bussen te zijn om alle mensen naar het zuiden te vervoeren. En die gaan allebei officieel rechtstreeks naar grote stad Cuenca. Omdat ik niet in Aluisi wil blijven, ga ik toch mee, ik pas er nog in, maar moet wel staan, grumble.
Als we na twee uur volgens mij in de buurt van het dorpje zijn waar ik naar toe wil, vraag ik de chauffeur of ik er uit mag...

Er zijn een aantal redenen waarom ik in middle of nowhere Cañar wil overnachten:

• het ligt dicht bij Incapirca waar ik morgen naar toe wil, (vanuit Cuenca is dat weer twee uur terugreizen)
• mijn rug is gebroken van het rare zitten op de trein en al is het eigenlijk wel goed dat ik moet staan in de bus, ik houd het niet veel langer vol, m'n benen vinden het wel genoeg;
• volgens mijn berekeningen is het nog minstens anderhalf uur naar Cuenca (de rest van de passagiers -breek me de bek niet open- denkt overigens dat we inmiddels al vlakbij de eindbestemming zijn) en het is inmiddels al een uur of zeven en schemerig;
• bij aankomst in het donker en met nog zoeken naar een hotel in een stad waar de hele bus op zoek moet naar een slaapplaats gok ik pas laat een plek te vinden;
• en het allerbelangrijkste: ik heb in Cañar twee adressen met tv in m'n LonelyPlanet staan en vanavond wordt op TV-Amazonas.... CSI uitgezonden. How can I ignore that? *g*

Dus stap ik uit onder vertwijfelde blikken van medereizigers (sukkels). Ik spreek twee dorpsdames aan, die me hartelijk helpen: ze kunnen me de weg niet wijzen, maar zoeken een 'taxi' voor me (=een jongen uit het dorp met een auto) die wel weet waar het adres van mijn keus is. Uit zijn reactie merk ik dat hij het wel een beetje slechte locatie vindt: onderweg wijst hij me op twee andere hotels en bij aankomst snap ik waarom; het is inderdaad een beetje verlopen (en smerig). Maar het is bijzonder goedkoop EN er is een tv, dus ik besluit te blijven.
En natuurlijk was de treinreis vandaag het absolute hoogtepunt van deze vakantie, maar ik geniet toch ook heel erg van m'n avond in bed met CSI. (op z'n spaans *g*)


Door naar dag 16

FOTO's week 3