Een vrije dag van school, woohoo. Nu kan ik eindelijk echt iets ondernemen: ik neem de bus naar Otavalo voor een bezoek aan de wereldberoemde markt daar. Onderweg blijkt m'n Spaans toch nog niet helemaal voldoende, -ook al blijf ik er bij dat de meneer die mij het kaartje verkocht mij naar de verkeerde bus stuurde- want ik blijk in de bus van de concurent terecht te zijn gekomen. Deze maatschappij brengt mij ook wel naar Otavalo, maar dan moet ik opnieuw betalen. Volgens de conducteur (en de meneer die naast me zit en helpt met de onverstaanbaarheid;) krijg ik op vertoon van m'n ticket m'n geld wel terug. En het gaat maar om 2 dollar, maar hij zegt me zo uitgebreid wat ik moet doen, dat ik bij aankomst toch eerst maar naar het loket ga om een en ander uit te leggen. De mevrouw achter het raampje haalt er een mannetje bij, dat vervolgens naar de conducteur loopt en hem uitlegt dat hij het kaartje gewoon had moeten accepteren en zo krijg ik gewoon m'n geld weer retour, pfff. (Ik zei toch dat ik niets fout had gedaan;)

In plaats van de aangekondigde 3 uur, heeft de reis maar 2 uur geduurd en zo ben ik nog mooi op tijd om de veemarkt aan de noordkant van het dorp te bezoeken. Zo kan ik genieten van de onderhandelingen tussen de lokale bevolking, terwijl ze diverse formaten varkens aan een touw met zich mee slepen. Otavalo is bekend om de enorme markt waar kleding en souvenirs worden verkocht, dit gebeurt op Poncho Plaza en het is inderdaad een onoverzichtelijk groot plein vol kraampjes. De verkopers zijn wel beschaafd: niet opdringerig; wanneer je aangeeft dat je niet geinteresseerd bent of alleen wilt kijken: even goede vrienden. Dat is erg prettig winkelen;-)
De rest van de ochtend loop ik rond door de rest van het dorp en bekijk ik de enorme hoeveelheid marktkraampjes met kleding, kruiden, fruit en hebbedingetjes. Uiteraard koop ik hier m'n souvenirs, na verschillende onderhandelingen scoor ik voor de familie leuke doch nuttige cadeautjes (seriously;)

Voor de terugweg koop ik waanzinnig joekels van aardbeien, die hun smakelijke uiterlijk helaas niet helemaal waarmaken, maar wel goed vullen. Weer terug in Quito weet ik de verleiding van het internetcafé te weerstaan. Schouderklopje:-)
Ik ben rond vier uur weer thuis en hang in m'n kamer voor de tv om -ehm- spaans te leren: ik zie onder andere de allereerste aflevering van Smallville.

Het avondeten maken Helene en ik deze keer zelf met de restjes die Rosa voor ons achter heeft gelaten (ze is op familie-bezoek): restje spaghetti-soep en boterhammen met mayo (zie, wij kunnen ook best koken;). We kijken in de keuken samen naar 'WIndTalkers', een foute film met Nicolas Cage waarbij je heel lekker kunt ouwehoeren. En dat doen we dan ook *g*

Cupmoment: okay day.

Door naar dag 8

FOTO's week 2