Tijdens het ontbijt gekletst met Joff en met Rosa afgesproken dat ik vroeg mag lunchen i.v.m. vertrek naar vliegveld. Ik breng nog een bezoek aan de enorme supermarkt voor laatste souvenirs: wahey, tandpasta met glitters, vast gevuld met illegale substantie, maar supercool *g*. Ik mag van mezelf ook nog even naar het internetcafé, waar ik zowaar Hans online tref. Handig, want zo kunnen we een ontmoetingsplaats afspreken voor vannacht in New York:)

Rond half twaalf ben ik weer terug bij Rosa, die al eten voor me klaar heeft staan. Ze vraagt me om een stukje in haar gastenboek te schrijven, wat ik nerveus doe. Ze zegt dat het prima spaans is. Pfew.
Na de lunch pak ik m'n tas (handbagage moet minimaal zijn i.v.m. nieuwe luchthavenregels, zucht, dat wordt proppen in m'n rugzakken) en laat briefjes achter voor Helene en Joff. Ik zeg Rosa gedag en neem de bus en trolley naar het vliegveld.

Na check-in moet ik nog airport-tax betalen, niet de aangekondigde 25$, maar deze toeslag is inmiddels opgelopen tot ruim 31$. Ik zeg niets... Bij de controle van m'n handbagage en jas wordt m'n nagelschaartje in beslag genomen (zat in m'n EHBO-en kleding reparatiedoosje dat ik altijd bij me heb, ik had er te laat aan gedacht om die in m'n rugzak te stoppen) evenals een naald en een hele gevaarlijke grote paperclip. M'n zonnebril-reparatie-set mocht na overleg met collega wel mee in het vliegtuig...
Statistics: boarden 15.00 uur, vertrek 15.35. Aankomst Panama City 17.30, vertrek 19.18 uur. Voor overstap weer controle van handbagage, mevrouw vindt nog zo'n gevaarlijke paperclip. (Eigenaardig: beide controles zien geen kwaad in m'n nagelvijl, volgens mij kan ik daar veel meer spannends mee doen... sssst)

WTF: tijdens wachten op boarden wordt een tas van een grote groep passagiers erg onrustig en begint heftig te keffen: huh? Laat ik het even samenvatten: paperclip nee, bijthondjes ja. En was er niet zoiets als apart vervoer en quarantaine voor niet-mensen? Het zal wel weer aan mij liggen, but I don't want no motherfucking dogs on my motherfucking plane. Dus. En dan draaien ze onderweg ook nog Dr. Doolittle 3. Houd eens op met lachen. Seriously. Shut. Up. It's not funny.
Er zijn mensen die het grappig vinden. Ik niet. Helemaal niet wanneer ik dan ook nog groenten in m'n kiplasagna vind. Getverdemme. De lekkere steward is een kleine troost. Toch nog iets om onderweg van te genieten :-p
Ik kom om 01.30 uur aan in New York

Door naar dag 21

FOTO's week 3