Getver, weer nauwelijks geslapen en nog steeds ziek; geen verbetering in m'n dove oor en ik kreeg vanmorgen m'n ogen niet open, die zaten helemaal dichtgekorst, bleech. Toen ik eindelijk in de spiegel kon kijken, zag ik twee bloedoorlopen opgezwollen oogjes met donkere wallen. Fijn.
Om mezelf te troosten, maakte ik een smulontbijt met de aardbeien die mams gisteren had langsgebracht: lekker.
M'n projectleider geüpdatet over ziekzijn en een afspraak met de huisarts gemaakt. Gelukkig kon mams me tussen al haar plannen door met de auto brengen, want met die rare traanogen en een half verdoofd hoofd zag ik mezelf niet op de fiets stappen.
Bij de dokter werd m'n oor eerst door een stagiare bekeken, daarna nog wat uitgebreider door de echte assistent die vervolgens toch de huisarts ook nog even wou raadplegen, dus al met al een behoorlijk team om te constateren wat ik al wist en me te vertellen dat het toch eigenlijk vanzelf over moest gaan. Wel kreeg ik een recept voor oordruppels en een advies voor een neusspray, allebei middelen die verlichting zouden kunnen geven...
Bij de apotheek bleek het recept naar een andere apotheek te zijn verzonden, maar gelukkig konden ze het toch binnenhalen. Toen bleken de voorgeschreven oordruppels momenteel niet leverbaar te zijn, dus moest de apothekersassistente contact opnemen met de huisarts om te overleggen welk middel dit mocht vervangen. De nieuwe druppels moesten nog gemengd worden, maar toen kon ik dan toch eindelijk weer naar huis, pffff. Net op tijd voor mams haar volgende afspraak, sjees.

's Avonds kwam mams bij me eten; omdat ik geen gelegenheid had gehad om het hele menu voor te bereiden, had ze gisteren al schnitzels gebracht, die pasten bij de ovenaardappelpartjes met rozemarijn en de sperziebonen die ik had gepland:) Ook fijn dat zij kon koken, want m'n ogen waren nog steeds niet in orde:(
Ook heel fijn dat ik gezelschap had, want na drie dagen ziek en alleen was ik daar wel even aan toe:)