Net toen ik dacht dat deze week wel erg eentonig werd, trof ik vanavond op de terugweg die buschauffeur die vorig jaar een hond op een stoel toestond. Nu had ik na afloop van dat akkefietje natuurlijk meteen opgezocht of ik gelijk had hoe dat nou zat met dieren in de bus en ik had een handig printje gemaakt van de Syntus website en huisregels, zodat ik die bij gelegenheid aan de onwetende chauffeur kon voorleggen. (Hij gaf destijds aan dat ie 'niet wist of het mocht').
Maar ik had het weer helemaal niet begrepen. In plaats van dat hij mij bedankte voor de informatie en (okay, hoge verwachtingen) enige excuses aanbood voor zijn onwetendheid, vond hij nog steeds dat hij niets verkeerd had gedaan (en hij "hoefde heus niet alle regeltjes te weten"). Ik had gewoon niets tegen de passagier met hond moeten zeggen, maar meteen naar de chauffeur moeten lopen. (En dan? Hij "wist toch niet of het mocht"?)
Wederom riep hij mij aan het eind van de rit bij zich en hij wou telefoonnummers uitwisselen, zodat hij mij precies uit kon leggen wat hij bedoelde en wat ik fout had gedaan. Toen ik zei dat ik daar geen trek in had, verscheurde hij het briefje met huisregels.

DIEPE, DIEPE ZUCHT.

Ik ga vanavond lekker op de bank mijn zalige Nightrunner boek lezen. Fuck de wereld.