OhEmGeeUGuise!
Afgelopen woensdag ontdekte T. dat Panic At The Disco over drie weken zou optreden in Utrecht. Of ik met haar mee wou? Zij die mij kennen, weten dat ik een band wel HEEL leuk moet vinden om een groep mensen en de lucht die daar vanaf komt, te trotseren. Maar zij die wel eens een bezoekje aan mijn livejournal brengen, kunnen mijn antwoord vast al raden *g*. De uitnodiging accepteren was echter nog maar de eerste stap van het avontuur. De kaarten gingen vandaag in de verkoop en we hadden geen idee hoe druk het zou zijn. De enige mensen die wij kennen die op de hoogte zijn van Panic At The Disco zouden alles doen voor kaarten. En ik ben in m'n leven naar vier heuse concerten geweest en dat waren allemaal evenementen waar mensen voor in de rij stonden (FYI: 1983(?) en 1984 Doe Maar; 1994 Take That; 1997 The Who;). Ik wist dus niet helemaal wat ik kon verwachten toen ik mij vanmorgen bij de Free Record Shop meldde om tickets te kopen.

Het was zo fucking spannend. Ik was om 9.10 bij de winkel, waar ik de coole meid achter de balie trof (er is ook een verlegen meid en een coole knul, allemaal leuk;) Bleek de kaartverkoop pas om 10.00 uur te starten, tegelijk met Coldplay, waar ze heel veel mensen voor verwachtte. Maar ze kon wel alvast m'n naam noteren, dan mocht ik met Panic tussendoor. Dumdumdum...

Toen ben ik eerst maar even gaan shoppen: boekhandel Waanders is de plek om tot rust te komen. Ze hadden Portnoy's Complaint van Philip Roth, die ik moest kopen, (since a certain lovely guy said it was "interesting". (OMG, he reads! *diez of teh luv*) The book Ryan was reading didn't seem like my cup of tea, dus die kocht ik niet, it's not like I'm a crazy fangirl;)
Ook twee boeken voor m'n series klassiekers gekocht:Meneer Visser's Hellevaart van Simon Vestdijk (1936) en De Gelukkige Klas van Theo Thijssen (1926).

Vlak voor 10.00 uur was ik weer terug bij de Free Record Shop, waar inderdaad al een groep stond voor Coldplay-kaarten. Tijdens het wachten drie DVDs gekocht: Het Schnitzelparadijs, Shouf Shouf Habibi en Quills.

Stipt op tijd begon coole meid met bestellen, de kaarten van Cp gingen er in rap tempo door en ondertussen stond ik dus te hopen dat ze mij niet zou vergeten. Eeep.
Na twintig minuten had ze alle benodigde Cp-kaartjes gescoord (al kreeg niet iedereen de rang naar wens, ahw) en eindelijk riep ze dat ze ook aan mij had gedacht. PFEW.

En nu ben ik een blij ei. De volgende countdown gaat lopen naar 26 juni. Tot die tijd ga ik oefenen in het me niet ergeren aan andere mensen. I can totally do that.