Ehm. Ik zou natuurlijk alleen kunnen vermelden dat ik met mams een filmmarathon in het Filmhuis heb gedaan (met Happy Go Lucky en I'm Not There) - maar dan doe ik net of er niets bijzonders was vandaag en dat is eigenaardig voor een dagboekblog.
Samenvatting van de genante vertoning dan maar: zodra ik er bij Bob Dylan film I'm Not There achterkwam dat er schuin voor mij praters zaten, heb ik de heer en dame aangesproken. Ik zei heel vriendelijk (echt): "Zou u in stilte van de film willen genieten, dan kunnen anderen dat ook." Netjes toch? Helaas hielp het geen reet en vond meneer het niet alleen nodig om bij elk nummer mee te zingen, maar moest er ook bij iedere alias-personage luidruchtig aan elkaar worden uitgelegd om welke bekendheid het eigenlijk ging. Gdverdomme. De he-le film lang. (137 minuten)
Na de film heb ik meneer hartelijk bedankt voor al het commentaar en de liedjes en hem verzocht de volgende film thuis op de bank te kijken.
Daar hadden we het bij kunnen laten als er niet in de garderobe nog een akkefietje bijkwam met mevrouw die alvast in de hal haar sigaret op moest steken. Toen ze bij de open deuren bleef staan, deed ik die achter haar dicht. Helaas was die hint te subtiel en wou mevrouw ze weer open doen. Een andere attente bezoeker herhaalde mijn opmerking over de rook. Ondertussen kwam meneer terug van het toilet en sprak mij aan. Geen excuses maar met veel kabaal bood hij aan dat ik op zijn kosten de film nog een keer mocht kijken. Daar heb ik wat aan, lul de behanger. Terwijl ik hem uitlegde dat hij niet alleen mijn avond verpest had, kwam mevrouw al rokend binnen om zich met de discussie te bemoeien. Toen ze met haar sigaret in mijn veiligheidszone kwam heb ik haar gewaarschuwd, waarop ze echt te dichtbij kwam. Ik heb haar dan ook met geweld (een knietje) naar buiten geduwd. Toen sprong manlief ertussen en trok haar bij mij vandaan. Heel verstandig.
Laat dit een waarschuwing zijn voor anderen die denken mij ongestraft te kunnen staan vergiftigen.
Oh en misschien is het een idee dat de zwijgende meerderheid ook z'n bek opendoet bij ongewenst gedrag? Het is nogal vermoeiend om het woord te moeten voeren. En instemming achteraf ("Ja, het was wel irritant") daar hebben we natuurlijk niets aan.