Dat was schrikken vanmorgen: ik werd wakker met onverklaarbare* en zeer heftige buikpijn (*geen dames- of andere herkenbare krampen). Bij gebrek aan een beter idee strompelde ik naar het toilet waar ik werd overvallen door een heftige misselijkheid, terwijl het koude zweet me uitbrak. Ik werd er zenuwachtig van. Na een tijd panisch bedenken wat ik moest doen, voelde ik me langzaamaan uiteindelijk mobiel genoeg om aan de dag te beginnen.
Ik weet niet wat er aan de hand was, maar het was best eng.
En dat terwijl ik me gisteravond zo voorbeeldig had gedragen: geen tv en nauwelijks computer (alleen mail gecheckt). Ik heb namelijk uren in m'n loveseat zitten lezen (The Time Traveller's Wife), voor ik rond half twaalf ging slapen.
Hmmm. Misschien waren het wel ontwenningsverschijnselen...