Een woord vooraf
Op het moment dat ik dit toevoeg heb ik onderstaand artikel over biseksualiteit al geschreven, dus eigenlijk is dit een woord achteraf.
Mede dankzij gesprekken in webcommunities en het dagelijks noteren van mijn gedachten zijn er geen onderwerpen die ik uit de weg ga. En ik heb er dan ook geen moeite mee om over (mijn) seksualiteit te schrijven. Maar het blijft een persoonlijk onderwerp en misschien vind je het niet prettig om daarmee geconfronteerd te worden. Lees dan gewoon niet verder.
Het schrijven van deze tekst was voor mij vooral bedoeld om mijn gevoelens op een rijtje te zetten. Ik heb geprobeerd zo helder mogelijk te schrijven door concrete omschrijvingen te schrappen (graag gedaan), maar het is nog steeds niet echt een duidelijk geconstrueerd verhaal. Het blijft tenslotte een blogpost en dat is meer spreek- dan schrijftaal. Ik hoop dat het een beetje begrijpelijk is;-)
BTW: de links in het artikel zijn allemaal naar 'keurige' plaatjes, erg lekker, maar geschikt voor alle leeftijden *g*
Mocht je vragen of opmerkingen hebben, dan mag je die rustig als commentaar leveren, maar ook mail n.a.v. het onderwerp (of gewoon om te kletsen!) is van harte welkom. - Judith

Een heus essay over mezelf
Het is zover. Ik ben vastbesloten nu eens te omschrijven waarom ik mezelf beschouw als biseksueel. Al blijf ik het eigenaardig vinden dat een uitleg kennelijk nodig is, ik ga een poging wagen. Hetero's worden bij mijn weten nooit ter verantwoording geroepen, maar holebi's (gezellige afkorting voor homo's, lesbo's en biseksuelen) dienen er speciaal voor te gaan zitten om 'het gesprek' aan te gaan. Niet dat ik dat persoonlijk mee heb gemaakt, maar ook ik heb (af en toe) het gevoel dat ik een verklaring moet geven.
Die behoefte om mezelf te 'verdedigen' werd nog eens gestimuleerd door een opmerking die ik al vaker hoorde, maar het laatst op broertjeliefs verjaarspartijtje een paar weken geleden: "Bi-seksuelen zijn de verschoppelingen van de homo-wereld". [Omdat ze worden beschouwd als mensen die er niet voor uit willen komen dat ze homo zijn] Ik voel me -weer- schuldig dat ik de discussie niet aanging. Want ik ben bi, maar waarom zeg ik dat dan niet? Omdat ik dus toch de confrontatie niet aandurf? Of omdat ik mezelf dan uit moet leggen of verdedigen?

Maar al praat ik er niet vaak over, ik heb er geen probleem mee om te zeggen dat ik biseksueel ben. In de online-communities en onder lj-vrienden en vriendinnen is het een (veel) voorkomend onderwerp van gesprek en ook met (een paar) familieleden heb ik er over gesproken.
In mijn profiel van m'n LiveJournal staat mijn voorkeur genoteerd, maar in m'n blog ontbreekt totnogtoe deze specifieke informatie, al heb ik hier wel eens een seksuele voorkeur-testje gedaan en het tussen de regels door genoemd.
Na tandenknarsend een documentaire over het onderwerp te hebben gezien, waarin weer werd gesteld dat 'biseksueel' vooral een label is dat mensen zichzelf geven, wanneer ze niet willen toegeven dat ze lesbisch of homo zijn, heb ik besloten dat het nu tijd is om ook in m'n nederlandstalige blog duidelijk te maken hoe ik mezelf zie...

Ik ben al jaren celibaat en sommige mensen vragen zich af hoe je weet waar je voorkeur naar uitgaat als je geen seks hebt. Maar hoe weet je dat je homo, lesbisch of hetero bent? Daar hoef je toch ook niet speciaal een relatie voor te hebben. Want het gaat volgens mij niet persé om seks, maar om aantrekkingskracht. En ik wist vóór mijn seksuele ervaringen met anderen toch echt al wie ik was. Ik ben niet lesbisch en bang om dat label te dragen, ik val gewoon zowel op mannen als op vrouwen.

En dat zal je misschien verbazen, want bij de meesten in mijn omgeving sta ik bekend om mijn gedweep met mannelijke beroemdheden. Ik houd inderdaad niet op over Kevin, George, Gael en noem ze maar op. En ook aan mijn muur en op m'n computer zijn het vooral afbeeldingen van mannen die ik tentoon stel.
Dat komt omdat ik op een andere manier op vrouwen val. Mijn gevoelens voor vrouwen zijn rauwer dan voor mannen en omdat ik zelf vrouw ben voelt het intiemer. Ik heb namelijk wel afbeeldingen van dames in m'n verzameling, maar die zijn niet echt geschikt voor publicatie (sorry). Mannen kan ik wat meer van een afstand bewonderen. En mijn plaatjesverzameling van heren is minder schokkend om te delen;-)
Wat betreft dat overdreven geklets over lekkere mannen; ik zou niet weten met wie ik mijn gevoelens over Kylie, Amy Lee of Jodie kan delen, maar misschien heb ik dat -ongemerkt- toch wel gedaan en viel het gewoon minder op dan mijn gedreuzel over al die heren.

Ik heb er namelijk nooit over nagedacht, maar het altijd als normaal beschouwd hoe ik me tegenover jongens en meisjes voelde. Ik dacht dat iedereen bi-seksuele gevoelens had.
Ik herinner me dat ik op de middelbare school als proefpersoon meedeed aan een eind-examen project van twee jongens die om opwinding te testen mensen verschillende films lieten zien, waaronder een fragment van een pornofilm, waarin een vrouw gezellig bezig was. Ik was niet geschokt dat ik hoog op dit onderdeel van de test scoorde. Ik vond het ook niet genant om dat toe te geven, noch begon ik aan mezelf te twijfelen. Ik beschouwde dat als gewoon.

Tijdens het 'Blok Seks' bij de studie geneeskunde -met een aantal dagen aandacht voor niets dan seksualteit- was het enige waar ik moeite mee had het bloot-gebeuren (de blote films - zo'n rare studie was het nou ook weer niet;) niet de confrontatie met de persoonlijke vragenlijst of de score op het voorkeurentestje.
Nog een herinnering: een studentenfeestje waarop een rondje 'truth-or-dare' werd gedaan met de vraag of je he, ho of lesbo was (dat zijn de smaken waar je dan uit kan kiezen). Mijn antwoord was toen dat ik er niet van hield mensen of mezelf in een hokje te plaatsen. Dat was het meest uitgesproken dat ik ooit in (groot) gezelschap ben geweest...

Wat betreft 'verliefd zijn' -toch een ultieme uitingsvorm van aantrekkingskracht- dat is me te persoonlijk. Ik houd niet van dat gevoel, want het maakt me vreselijk bewust van mezelf en onzeker en ik weiger tegenwoordig om daar aan toe te geven. Laat ik volstaan met 'onthullen' dat ik -ook in het 'echte' leven- ervaring heb met dergelijke gevoelens voor zowel jongens als meisjes.

Ik heb altijd moeilijk kunnen aanvaarden dat mensen anders denken dan ik en ik vind het zelf dan ook eigenaardig wanneer mensen zich exclusief hetero, homo of lesbisch noemen. Maar ik weet ook dat dat vooral mijn probleem is. Het is onderdeel van mijn algemene moeite met mensen (m/v;-) Omdat men anders tegen dingen aankijkt dan ik, vind ik mensen vaak stom en/of dom (niet persoonlijk bedoeld;) en zowel mannen als vrouwen vallen mij in het gebruik vaak tegen.

Dat verklaart waarom ik single ben en graag blijf. Maar waarom wil ik dan toch duidelijk maken dat ik biseksueel ben? Omdat ik vind dat die gevoelens die ik heb net zo echt zijn als wat een hetero, lesbo of homo voor een ander voelt. Ook ik hoef niet te ontkennen of negeren wie ik ben. Ik zie mijzelf niet in een relatie, maar dat wil niet zeggen dat ik niet -net als iedereen? Toch!- wel eens nadenk over samenzijn met een ander.
En ik ga hier verder niet uitweiden over mijn fantasietjes (zucht van verlichting) maar mocht ik ooit iemand tegen het lijf lopen die mij wel helemaal bevalt en die 'het' met mij zou willen proberen (een relatie;) dan zou dat wat mij betreft zowel een meneer als een mevrouw kunnen zijn.
Dus noem ik mezelf bi-seksueel, tot het tegendeel bewezen is *g*

HA: en natuurlijk is nu 'The Opposite Of Sex' op tv...
(Als je die film al eens hebt gezien, snap je waarom dat een grappig toeval is;)