Wel gammel, toch aan het werk (verantwoordelijk typje;)
In de loop van de dag begin ik steeds meer te voelen dat m'n lichaam een behoorlijke knal heeft gehad. Gelukkig is er een slimme Sander die zegt dat ik een aspirine moet nemen, daar denk ik zelf namelijk nooit aan. (Gisternacht was m'n moeder zo wijs om dat te adviseren, waardoor ik toch best goed heb geslapen). Het haalt de scherpe randjes van de pijn en het ongemak, maar 's avonds thuis ben ik behoorlijk op. Zucht.