Reisverslag (het is tenslotte vakantie;)

Gisteravond -na pittige reis over Schiphol en via Hollands Spoor- in Den Haag heerlijk gegeten met Gayleen en Jaap. G had helemaal uit 't niets -ik wist niet dat het kon;)- pizza's gemaakt: smakelijk. Om half tien met z'n allen op de tram naar het Scheveningse strand voor het vuurwerkfestival: Kroatië en Italië lieten hun kunsten zien. Ik vond het ritme van de eerste beter, maar de tweede was een stuk spectaculairder met een aantal hele bijzondere effecten. Leuk! (Haags commentaar van strandbezoekers was ook grappig, 'fucking vallende ster', heh:)

Vanmorgen werden Gayleen en ik pas rond kwart over negen wakker, waarschijnlijk zo goed geslapen vanwege avond op het strand:) Ik werd weer heerlijk gevoerd: megacroissant en Madeleine-brood. Rond elf uur gingen we op weg naar Amsterdam, hoe dichterbij we kwamen, hoe grijzer en grauwer de lucht werd. Onheilspellend en bij aankomst regende het dus inderdaad de spreekwoordelijke pijpenstelen en zo bleef het tot een uur of vijf.

Gewindowshopped in Magna Plaza (1500-plus euro jas aangeraakt bij Dolce & Gabbana!!!;), honger gestild bij KFC, allebei leuks gekocht bij Lush (ik 'Sonic Death Monkey'-douchespul vanwege naam en samenstelling: mmmm chocolate:-) en WaterStone's (nieuwe John Irving plus short stories van Dave Eggers).
Bij Pathé de Munt net niet op het nippertje naar binnen bij Mr. & Mrs. Smith (Gayleen miste nog meer van het begin vanwege haar popcorn-verslaving en een muts bij de balie) en daarna precies op tijd voor The Island. Heerlijke bioscoop, reviews volgen tzt in movielog;)

Rond half tien op station, waar we nog even konden slenteren voor onze treinen vertrokken. Om iets voor tien afscheid genomen en ik ging richting perron 8b, waar opgang was afgesloten door nietsverklarende kaartjescontroleurs: ik moest maar naar de oostzijde van het station om naar boven te klimmen. Ik via perron 10 naar andere kant, maar ook daar stond een uniform met geïmpoviseerd rood-wit lint mensen tegen te houden. Trein stond klaar, wachtende menigte mocht niet naar boven: we moesten maar naar de omroepster luisteren (die hield zich overigens stil). Toen de conducteurs ook niet naar het perron mochten, werd hen op fluistertoon geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand was: omstanders mochten eens in paniek raken.
Lieve mensen van de NS: een groep mensen die niet weet waarop ze moet wachten is pislink en bovendien deden de geruchten van een b-o-m-m-e-l-d-i-n-g al de ronde. Volgende keer gewoon informatie verschaffen alstublieft. Mijn persoonlijke gedachte? Bommelding-schmommelding, I'm pms-ing and a lot more dangerous than any would-be-terrorist. Als ik m'n trein mis, is het niet best. I'm not kidding.
Lucky for them, was de kennelijke dreiging precies op tijd verdwenen en mochten we naar boven. More luck: de aansluiting in Amersfoort was in orde.
Beste paniekzaaiers: don't try this again.