Luie zaterdag. Ik hang achter computer (die weer dezelfde kuren vertoont: blijft op diverse media-programma's hangen, grumble) en voor tv. Kijk op zolder twee CSI's voor ik naar de film ga om 18.45: The Interpreter. Niet veel mensen in de zaal, maar uiteraard komen er naast mij twee vervelende knulletjes zitten, die beter naar The Pacifier of een andere komisch bedoelde film hadden kunnen gaan, want hier zijn ze strontvervelend. Na de pauze heb ik op een gegeven moment genoeg van het gedonder, luidruchtig gegorgel en gegiechel en ik storm op ze af voor een pittige preek en een bedankje voor het mij laten missen van een scene omdat ik ze op hun gedrag moet wijzen, grrrr. Gelukkig duurt de film daarna nog lang genoeg om er weer in te komen en de jongetjes hebben hun plaats geleerd, kennelijk. In de aftiteling heb ik zelfs nog genoeg invloed om ze hun rommel mee te laten nemen: een kleine overwinning. Review van film volgt in bioslog.
Weer thuis besluit ik om de laatste twee CSI's van S5 te kijken. De eerste is een character-based aflevering over Capt. Brass in LA en spreekt me niet echt aan, ook al mogen Warrick en Nick ook een beetje meedoen: het is net als zo'n ER-aflevering buiten het ziekenhuis: te ver van de vertrouwde story-lines en niet interessant. Jammer. De volgende ep is weer als vanouds in Las Vegas en al is het maar 1 zaak waar zich maar 1 team mee bezighoudt, het is een stuk beter, ook al had ik vrij vlot door wie de dader was.
Ga rond kwart voor een naar bed. Oh ja: leve de koningin, hoera, hoera, hoera;)