Londen, bloedhete kantine, dus even steno de avonturen van vandaag... (update volgt vanaf huis;) Reis volgens planning, 14.30 uur Londen en rond 15.30 uur hostel gevonden. Opgefrist en tas gedumpt, op weg naar Leicester Square om iets voor vanavond te verzinnen. Niet in stemming voor film, dus toneelstuk uitgekozen. Vond bij rondje theater-district (onder genot van ijsje van B&R - want 20 graden!) 'A Life In Theater' van David Mamet met -tetereteteteteeh- Joshua Jackson en Patrick Stewart! Goedkoop kaartje gekocht (2e balkon) en toen lekker gaan shoppen. DVD RedNoseDay gevonden, ChickenPie met Pink Lemonade (Snapples) in LS-park gegeten (echt n'est pas?) en boek gelezen. Na nog wat verkennen van de omgeving, omkleden in kledingzaak en kekke aankoop bij Marks en Spencers -verkoperverhaal volgt- op weg naar theater. Goed stuk (lekker;). Rond half tien weer richting Hostel, aankomst net na tienen, dus met code door deur en op zoek naar computer: tadaah!

Zoals beloofd een update nu ik -al weer een week- thuis ben. Allereerst over de verkoper bij M&S... ik had nog een uurtje voor ik in het theater moest zijn en dacht dat dit meer dan genoeg tijd was om wat cadeautjes (oa voor mezelf;) af te rekenen. De jongeman achter de kassa deed echter een recordpoging om een rij van drie mensen binnen zo kort mogelijke tijd te laten groeien tot eentje van een stuk of tien personen en hij slaagde met vlag en wimpel! Ik heb nog nooit zo'n slome duikelaar achter een balie gezien: amazing! Na een minuut of twintig (fyi ik stond dus als derde in de rij en nee, de dames voor mij waren niet geval lastig, die hadden ook gewoon rap hun aankopen willen afrekenen) was ik aan de beurt en toen begon de tijd toch de dringen. (Ik wist namelijk niet helemaal waar ik was t.a.v. het theater dus moest ook nog op zoek naar de weg..). De knul tikte het bedrag in (niet moeilijk 3x3 pond, maar daar moest ie toch over nadenken) mompelde iets over de items, wat ik niet verstond, maar even later begreep ik dat he was just trying to make conversation. Helaas kon hij geen twee dingen tegelijk en terwijl ik hem dus vroeg wat ie nou zei, kon ie verder niets anders doen dan daar over nadenken. Vervolgens nam ie m'n geld aan, moest heel lang nadenken hoeveel hij nou van 10 pond terug moest geven, bleef rustig wachten op de bon, om volgens goede engelse gewoonte het geld daarbovenop te stapelen en als onhandig pakketje aan de klant te geven. Daarna pakte hij op z'n gemak een tasje, bedacht zich na bestudering van mijn aankoop, legde het tasje weer terug en koos een mooiere versie uit (dat vond ik dan wel weer leuk;) om daar -ook weer lekker rustig- de drie potjes in te zetten, zucht.
Natuurlijk wist ik eenmaal buiten wel ongeveer welke kant ik op moest lopen en kwam ik op tijd bij het theater, maar je raakt toch een beetje gefrustreerd van zo'n slome donder, grrr.
Vanwege mijn goedkope kaartje moest ik de plebsuitgang om de hoek in, maar ook daar stond een hele aardige vrouw met programma's de weg te wijzen. Ze vond het ook helemaal niet erg dat ik na een bezoek aan toilet weer moest vragen waar ik precies zat;) Stoel bleek vooraan balkon te zijn, weinig beenruimte (zelfs ik zat met m'n knieën klem!) maar wel met brede, van kussen voorziene ballustrade om over heen te hangen, dus prima zicht op toneel. Moest even wennen aan manier van spelen van beide heren (fyi JJ speelde Pacey in Dawson's Creek, PS was Cpt Picard in StarTrek) maar gestuntel bleek bij de rol te horen (echt;). Stuk ging over stel acteurs in tweederangstheater, die zichzelf heel bijzonder vonden. De jongste keek in het begin erg op tegen de veteraan, maar kreeg na verloop van tijd door dat ze niet echt veel voorstelden. Het decor was intrigerend en ik vond het een erg leuk stuk. Beide acteurs hadden kennelijk erg veel lol en genoten na afloop duidelijk van het verdiende applause: een geslaagde avond!
Wel raar dat je zo vroeg in de avond al weer buiten staat, nog naar de film oid is ook geen optie, die houden dan ook allemaal op. En omdat ik niet echt een pubpersoon ben (dat is nog zacht uitgedrukt;) ging ik dus maar richting hostel. Daar kon ik gelukkig nog even achter de computer om de tijd door te komen. Daar zat trouwens een Italiaan achter die op m'n korte simpele vraag niet begreep wat ik bedoelde, maar na tussenkomst van z'n iets slimmere vriend snapte dat ik de computer wou gebruiken (honestly, hoe beperkt is je engelse woordenschat, schat?) Na bijwerken log en kort mailtje naar huis heb ik de hete en rokerige kantine verruilt voor hangen op slaapkamer (een 10ps mixed dorm ipv de 8ps die ik had gereserveerd overigens). Maar met opruimen van aankopen en uitzoeken van kleren voor zaterdag werd het toch nog een uur of half twaalf voor ik een poging tot slapen deed (valt niet mee met kletsamerikanen op de kamer, maar die hadden vanwege de beperkte uitgaansmogelijkheden in Londen niet echt een keus). Viel wonderbaarlijk genoeg toch best rap in slaap.