Ben nog niet eens de Gombertstraat uit als er een onheilspellende kraak bij m'n achterwiel hoor, 't klinkt en voelt alsof de hele boel los zit, maar bij een snelle inspectie zie ik niets vreemds, dus ik fiets verder (ik moet tenslotte een bus halen;). Maar ik rijd niet lekker, bij elke trap piept er iets en het lijkt wel of er eenbochel in m'n wiel zit. Ik haal wel zonder ongelukken de bushalte en daar zie ik nog steeds niets raars aan m'n fiets, maar ik besluit om bij terugkomst wat kritischer te kijken.
Op het werk steeds hectischer, dus ik heb helemaal geen tijd om over eventuele mankementen na te denken. Weer terug bij de bushalte schud ik nog eens met m'n fiets, maar behalve een raar gevoel zie ik niets. Het piepen is echter wel irritant en omdat bij een vorige reparatie is gezegd dat ik eigenlijk een nieuwe achterband nodig heb, besluit ik dat ik iig niet voor niets bij een fietsenmaker binnen zal lopen. Wanneer ik op weg naar de koopavond dan ook langs een open winkel kom, stap ik dapper naar binnen om te vragen of ze ook reparaties doen. Oh wat mis ik mijn oude fietsenmaker, die was altijd aardig en vond geen vraag te suf, tegenwoordig tref ik steeds van die zure mannetjes die me behandelen of ze wel wat beters te doen hebben dan fietsen repareren (ik heb hier al eens eerder over geklaagd in dit weblog) Deze meneer zegt nors dat ze dat wel doen, dus ik loop door en doe mijn verhaal, hij bekijkt m'n fiets en constateert dat er een spaak is (af)gebroken. Het lag dus niet aan mij en er kon iets aan gedaan worden. Ik vraag hem wat het ongeveer gaat kosten en dit schijnt dus in deze euro-tijden een erg moeilijke vraag te zijn... Maar nadat ik hem duidelijk maak dat ik niet een precies bedrag hoef te horen, maar slechts een schatting zodat ik bij ophalen van de fiets ben voorbereid, kan hij toch een bedrag noemen, pfew.
Ik loop verder naar de stad en haal halverwege heel stoer een broodje gehaktbal. Ik vond 2,60 behoorlijk pittig en denk er verder niet bij na wanneer het meiske achter de balie vraagt of ik er saus bij wil en zeg dat mayonaise mij wel lekker lijkt, kost het 40 cent extra! Dat is een ouderwetse gulden N.B.! (u merkt vast dat ik bijna nooit naar de snackbar ga;) Nou was het een verrukkelijk broodje bal, maar ruim zes gulden was het toch echt niet waard, grumble.
Enfin, met de honger gestild stort ik mij in de koopavond, retourneer de 'handige' deurhaken bij Blokker, koop filmbladen bij Waanders en wandel dan richting MediaMarkt, waar volgens Damon een waar prijzencircus aan de gang is met dvd's voor weinig.
Inderdaad staan er bakken vol voordelige films op video en dvd. Helaas zijn de schijfjes vooral gevuld met troep en dumpfilms, maar tussen de banden vind ik nog wel wat leuks, onder andere een dubbeldoos met de hele serie 'Walking With Beasts', die ik voor Heer Bollen koop. Voor mezelf vis ik 'Wag The Dog', 'To Die For', 'Andermans Feestdagen' (cabaretfragmenten) uit de videobak en ik vind ook nog een dvd van The Guru(met extra's!) en een cd met filmmuziek. En dan houd ik heel verstandig op met zoeken en reken af;)
Ik reis met de bus weer terug naar huis en breng de avond door met tv en computer (even dan, want hij heeft weer kuren, zucht)