Ondanks dat E. heeft toegezegd vanochtend langs te komen voor de installatie van het grote scherm, besluit ik om geen wekker te zetten. En ook al ben ik pas om kwart over negen wakker, ik ben al -bijna- aangekleed als hij belt dat ie onderweg gaat, dus best op tijd;)
Het bevestigen van het elektrische scherm gaat voorspoedig, ik tref ondertussen voorbereidingen voor de schuifpanelen en verhuis alvast de apparatuur naar zolder. Na anderhalf uur hangt het geheel en het werkt! Dan wil E. de boel perfectioneren en hij speelt wat met de schroefjes van het motortje om het scherm vanzelf op de juiste hoogte te laten stoppen. Dat wordt het ding te veel, hij heeft jaren niet hoeven werken en nu wordt er opeens erg veel gevraagd van het rolmechanisme: hij houdt ermee op! E. doet nog verwoede pogingen tot reanimatie, maar het mag niet baten:-( Hij neemt het scherm mee naar een specialist voor een second opinion... Voor vertrek boort ie nog wel even met de speciaal meegenomen houtboor nr. 12 een gat in m'n deur voor bevestiging van een spion: cool! Toch niet helemaal voor niets gekomen;) Het schermverhaal wordt vervolgd.
Ik heb ondertussen ook best hard gewerkt -de boekenkast blijkt toch precies in het overgebleven hoekje van de zolder te passen, ondanks het onhandige schuine dak- (ja mam, je had gelijk;) en mag van mezelf even bankhangen (ik heb het nog niet over m'n hormonale staat gehad, maar laat ik het beperken tot 'bijzonder vermoeiend') Wil daarna de bij het geheel van Jaap meegenomen surroundsoundgebeuren benodigde grote boxen aan gaan schaffen, maar staande tussen al de lawaaimakers in de Media Markt slaat de grote twijfel weer toe en ik kan geen keus maken. Het kan aan m'n fysieke, maar vooral emotionele huidige (gemoeds)toestand liggen, maar ik geloof niet dat ik dit in m'n eentje kan. Het is bij zulke apparatuur toch wel handig een meedenker te hebben, zucht. Ik probeer het van de week nog wel een keer, ik sluit wel eerst de kleine boxen aan... Ook dit verhaal wordt vervolgd.
Doe bijna in tranen boodschappen (hormonen-hormonen, hoop ik) en mag mezelf troosten met heuze gebakjes van de echte bakker;) Weer thuis hang ik nog weer even op de bank (ondertussen m'n D-partitie nog een keer geformateerd, maar problemen blijven bestaan:-...) voor ik aan m'n trappenhuisschoonmaakbeurt begin. Omdat ik even moet wachten tot de vloer droog is voor ik het het kleedje in de hal weer terug kan leggen, ruim ik ondertussen m'n berging op, die is nu ook weer netjes:)
Tenslotte nog meer hangen voor de buis en snel m'n logboek bijwerken, voor de 'puter het weer begeeft, aaaargh.