Dat bleek dus geen goed idee om uit plichtsbesef alweer aan het werk te gaan terwijl m'n arm er nog niet aan toe is. Net als gisteren na het aankleden de rest van de dag misselijk van de pijn (ondanks pijnstillers). Ik kan nog niet fietsen en reisde dus eerst met stadsbus naar station om daar de streekbus te nemen; net zo laat van huis als anders, maar een half uur langer onderweg. Vanwege die belachelijk lange reis en voorgenoemd verantwoordelijkheidsgevoel toch gebleven en werk maar gezien als afleiding van de pijn (werkte niet echt, hrmpf)